عشق

ما همه نيازمند عشقيم . عشق بخشي از سرشت انساني است ، به همان اندازه خوردن ، نوشيدن و خفتن . گاهي به هنگام تماشاي يك غروب زيبا ، خود را كاملا تنها مي يابيم و مي انديشيم : " اين زيبايي اهميت ندارد ، چون كسي را ندارم تا در اين زيبايي با او سهيم "شوم

در چنين مواقعي بايد بپرسيم : " چند بار نثار كردن عشق مان را از ما خواسته اند و ما امتناع كرده ايم ؟ چند بار از نزديك شدن به "كسي و گفتن آن كه دوستش داريم ، ترسيده ايم ؟

از تنهايي حذر كنيد . به اندازه خطرناك ترين داروهاي مخدر خطرناك است . اگر غروب ديگر براي شما معنايي ندارد ، فروتن باشيد و به جست و جوي عشق برخيزيد . بدانيد كه همچون بقيه بركتهاي روحاني ، هر چه بيشتر حاضر به بخشش باشيد ، بيشتر دريافت مي كنيد