حرفهايي كه در دلم ماند

((... سرمایه های یک دل ، حرفهایی است که برای نگفتن دارد... ))

Saturday, November 05, 2005

تصور كن

تصور كن ، اگه حتي تصور كَردنش سخته
جهاني كه هر انساني تو اون خوشبخته خوشبخته

جهاني كه تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نيست
جواب هم صدايي ها پليس ضد شورش نيست

نه بمب هسته اي داره نه بمب افكن نه خمپاره
ديگه هيچ بچه اي پاشو روي مين جا نمي ذاره

همه آزاد آزادن همه بي درد بي دردن
تو روزنامه نمي خوني نهنگا خودكشي كردن

جهاني رو تصور كن بدون نفرت و باروت
بدون ظلم خودكامه بدون وحشت و تابوت

جهاني روتصور كن پر از لبخند و آزادي
لبا لب از گل و بوسه پر از تكرار آبادي

تصور كن اگه حتي تصور كَردنش جرمه
اگه با بردن اسمش گلو پر ميشه از سرمه

تصور كن جهاني رو كه توش زندان يه اَفسانس
تمام جَنگاي دنيا شدن مشمول آتش بس

كسي آواي عالم نيست برابر با هَمَن مردم
ديگه سهم هرِانسانِ تَن هر دونه گندم

بدون مرز و محدوده وطن يعني همه دنيا
تصور كن ! تو مي توني بشي تعبير اين رويا

0 Comments:

Post a Comment

<< Home

 


FREE Hit Counters!