جيرجيرك ها

وقتي مهتاب از دريچه اتاقم اومد تو
جيرجيرك ها شروع كردند به خوندن
شاخه گل سرخي كه از پس ديوار سرك مي كشيد
قد كشيد و قد كشيد ، اون هم از دريچه اتاقم اومد تو
ديگه تنها نبوديم ، گل گفتيم و شنفتيم
" او از بي وفايي بهار مي گفت و من از جور زمستان "
: يك دفعه زمين لرزيد و آسمان تپيد ، كسي داد زد
"! ... اين جا دو نفر با هم خلوت كرده اند "
لحظه اي بعد من بودم و مامور و گل سرخ
آنجا بود كه فهميدم چرا جيرجيرك ها هيچ وقت به زمستان فكر نمي كنند

پ.ن. اون دوست عزيزي كه لطف كردن و كامنت گذاشتن ، جواب كامنتها رو دادم

تكاندن

بر شانه ام زدي كه تنهاي ام را تكانده باشي؟

به چه مي انديشي؟

تكاندن برف از شانه آدم برفي؟

شيشه

آبي تر از آنيم كه بي رنگ بميريم

از شيشه نبوديم كه با سنگ بميريم

تقصير كسي نيست كه اينگونه غريبيم

شايد كه خدا خواست كه دلتنگ بميريم

؟

، مي گويند جايي آنطرف قلب هست
جايي كه مي شود آنهايي را كه دوستشان داری آنجا دفن كني .براي هميشه

كسي آدرس دقيقش را مي داند ؟

مغروق

بهم گفت : ازت خواهش مي كنم موقعي كه دارم تودرياي عشق غرق مي شم دستمو بگير و كمكم كن
اما روزگار سرنوشتي بر عكس رقم زده ؛ با اين تفاوت كه موقع غرق شدنم تنها تو ساحل وايستاده و به موجا نگاه مي كنه ( گله اي نيست اين خصوصيت انسان ِ ) و من بايد

چشمامو ببندم
و ته دريا بي رويا بميرم

پ.ن. يه چند وقت خواهشا مطالبمو نخونيد چون خيلي اعصابم بهم ريخته ست

Bold

زل زده بود تو صورت دختر ، اونو خيلي دوست داشت ، ولي نمي تونست اونو داشته باشه ، نمي تونست با اون باشه ، نمي تونست اونو در آغوش بكشه و موهاشو ناز كنه و بهش بگه خانومي دوست دارم (به قول خودش : اي دوست دلم براي آغوش نچشيده ات تنگ است ) و

سايه

از زمستونا متنفرم ...زمستون فصل خداحافظی است

از زمستونا متنفرم ،مخصوصا وقتیكه تو نمی خواهی ولی مجبوری .مجبوری ، چون بازهم اين بار اين تويیكه بر خلاف ميلت بايد كوتاه بيايی

هميشه بر خلاف ميلت كوتاه آمدی ، هميشه .هميشه كوتاه آمدی و كوتاه هم ماندی

پس بدان كه اين بار كوتاه آمدنت "هميشگی" است

چون او می خواهد ، فقط و فقط چون او اينطور می خواهد

`

هر چه مي گذرد ...سايه ات انگار دارد كوچك و كوچك تر مي شود .هی ! نه ... !!تو از من داري دور مي شوی

بهونه